Dinledikçe huzurlusun kulaklarýn kenetlenmiþ sanki nemli bir þarkýya karnýn dehlizlerine kadar aç herkesten habersiz bir öðle vakti yaðmurun camlara vurmasýný sýkýntý zannedersin çoðu zaman kanatlarý ýslanmýþ bir kuþtan önce ya da cýzýrtýsýna hasret bir soba üstündeki demliðin hiç geçmez zaman loy
bunu sende bilirsin.... bir mola halindesin günün her halinde saçak altlarýnda herþeyden yoksun sorgularken kiþiliðini oysaki açlýðýn isminden önce kurcalar beynini
sen bunu da bilirsin bir görüþün vardýr içinde her su aktýðýnda sabýrla ektiðin incinen bir ayrýlýkta sevdan vayy ve boþ vermiþliklerin bir þeylere
bugününü atlattýðýna tebessüm ederken yarýnlarýn endiþesini sen iyi bilirsin