Ben bu gecede sensiz, Bu gecede uzandým yataðýma sessiz. Konuþtum biraz, Baþ ucumda asýlý yalnýzlýðýmla. Sordum hep sordum! ! O hep sustu, Hiç ele vermedi seni, Anlatmadý... Sana ait senleri. Ve ben yine sordum. Özledimi? Çok sevdimi? Bir gün çýkýp gelecekmi? Uzattým ellerimi yukarý, Tutmak istedim tavanda asýlý, Yalnýzlýðý. Haykýrdým! ! Bitirelim dedim bu ayrýlýðý. Yine o hep sustu Ben yine hep sordum! Sus sus ama, Yalnýzlýðýmla yalnýz býrakma, Sakýn gitme... Az kaldý hadi bir gayret. Dokun yüreðime. Sen yeterki iste geceler boyu örterim karanlýðý, Üzerime. Bak sen yine yalnýz deðilsin. Asýlý kalsan da, Gecenin matemine, Ben nefesimle ses veririm, Odadaki sessizliðine. Göz kapaklarým aðýrlaþýp, Bedenim üþüsede Böl karanlýðý ikiye, Yavaþça ýþýk kümesi süzülsün, Odamdan içeriye. Þimdi sýra geldi yalnýzlýðý bölmeye. Bir yanýmda ben, Diðer yaným eksik kalsýn, Odamýn tavanýndaki Asýlý yalnýzlýðýmsýn sen. Gamze YAÐMUR 21.10.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gamze yağmur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.