Günler birer birer geçiyor ve artık Mazi oluyor dünde kalanlar. adem bilici
Günler birer birer geçiyor ve artık Mazi oluyor dünde kalanlar.
Günler birer birer geçiyor ve artýk Mazi oluyor dünde kalanlar. Aný diyorlar adýna ama ben sen diyorum…..Bir gülüyor Bir aðlýyorum. Sana dün diyemiyorum Sana mazi diyemiyorum Ben Seni Bir Kalemde Silemiyorum kelimelerin ardýna sýðýnýp….Çok aþýk oldum ben ama bir kere sevdim, Bir kere tutuldum delice ve bir kez döküldü gözümden yaþlar ve hiç dinmedi sonrasýnda her andýðýmda adýný….Bazý geceler yýldýzlara baktým seni gördüm her ýþýldayan yýldýzda, parladýn iyice,ýþýðýn çoðaldý geliyorsun yanýmdasýn derken, ellerimi uzatmýþ tutacakken kaydýn gittin, Oysa tamda avucumdaydýn…Sonra güneþ doðdu yüzüme vuran ýþýk hüzmelerinde sen vardýn, açtým gözlerimi iyice bakamadým gözlerim kamaþtý ve sen yine gittin..Sonra hava karardý, bulutlarý gördüm gökyüzünde sonra bir gökgürültüsü, evet iþte bak ismini söylüyor dediðimde yaðmur oldu sensizliðin yaðdý üzerime…Biliyorum yoksun ama olsun be gülüm sen dün olmayacaksýn..Saðýmda sensizlik, solumda sensizlikte olsa Sen hep benim içimde olacaksýn…
Seni seninleyken bile özlüyordum oysa sen yoksun þimdi..
Ve artýk seni deðil hasretini alýyorum koynuma…
özlemini sarýyorum sensiz bedenime…
Neyse sevdiðim bu gecelik bu kadarý yeterli deðilmi sencede…
Ben gidiyorum iþte Yarýn yine geleceðim yanýna Kýzmazsýn deðilmi gece yanýnda kalmýyorum diye..