Gündüz Aðlýyordu ;kanat çýrpan serçelere. Bir tedirginlik saðlýncaðýydý , öksüz yollar ,aðaçlar ,denizler. Bir yok oluþ narasýydý, Eriyen buzullar. Kimse Sahra’ ya sormadý, Çünkü , Antartika ’da hiçbir penguen okula gitimiyordu. Haliyle önemli de deðillderdi.
Gecelerde kum fýrtýnalarý daha çok, daha tez oluyordu. Kökleri derinde olan kaktüsler bile acýdan çýðlýk atýyordu. Siz duyamýyordunuz. Çünkü Kaktüsler dilinizi bilmiyordu.
Ozon tabakasýný çýkarýp bir cigara daha yakýyordu Adam... Zaten , Ozonun da ne olduðunu bilmiyordu. ’Allah Devletimize Zeval vermesin’ Elleri Tütün kokuyordu. Akciðerleri artýk konuþmuyordu. Adam nefes alamýyordu . Ve bunu farketmiyordu...
Bu arada... Amazon ormanlarýnda, Yaþlý Aðaçlarý boðazlayýp kesiyorlarmýþ, Seslerini kimse duymuyormuþ. Þaþýrmadým... ...
Umut KURU
Sosyal Medyada Paylaşın:
umut kuru Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.