Sessizlik İsteyen Bulvar Ağacı

Sessizlik Ýsteyen Bulvar Aðacý

gece öksürdü kulaðýmýn arkasýnda
anadolu katarý yorgun sesli
aðaç dallarý kar taþýmaktan mecalsiz
yýldýzlarýn eyvallahý yok hüznüme
aðlayarak uyandýrmak istiyorum
saçlarýnýn yüzüne dolanýþýný
sen uyusan da olur
yüzüne deðen saçlarýn oyalar nefesimi

bana inanma diye uðraþtým
bir aþk boyu aldattýðýn için kendini
bana güvenme diye didindim çiyli gözlerimle
felsefeli bir ovaydý sanki karþýmdaki
yeþil bir yamacýn ortasýnda yalnýz
karlar dolaþýrdý çepeçevre
inatçý mutsuzluðuna dost kayalýklarýnda
kendini mutlu sanmak gururuydu mutsuzluðunun
seni deðil ama gururunu býrakacaðým birgün
mutlaka sabaha karþýlý bir saksý çiçeðine bakarken
ormanlarýný susuþunla korkuttun sýlasýz
benim sýlam sendin senin sýlan tüm evren
ne sen evrendesin ne ben sende
sadece yalnýzlýk ikimizde

büyümeyi sevmiyordum sen de sevmiyordun
ama ben söylüyordum da sen içine cömert
bakýþlarýn en sevdiðim kitabýn sayfalarýydý
gözlerini kapadaðýn an biterdi roman
tüm bilerek gecikmeler yiterdi yaþamdan
ya da yana kaydýrýrdýn bakýþlarýný
ölüme ayak direme þeklimi
öpüþlerimle düzlemek isterdim
sen hayatýmýn
ýþýklý ve buzlu bir pencereden bulvara bakýþýydýn
nerden gelip nerden gittiðini düþünmeyen
bir bulvar aðacýnýn safça yapraklarýný dökmesiydin
sessizlik isteyen bir bulvar aðacý...

Kaðan Ýþçen




(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: