þimdi sessizliðe inat Seni haykýrýyorum üþümüþ, solgun sarý eylül ayýna... bir küçük kýrlangýç oluyor zaman uçup,bahara göç ediyor.. ne öfke, ne gam, ne keder... ne de kimsesizlik kalýyor býraktýklarýnda sen kalýyorsun… seni öldü biliyorlar… Sen bende yaþýyorsun. aðlýyorum bu vakitlerde o dertli o cüzzamlý vedalarda Keþkeler dilimde ben keþkelerde... unutulup gidiyorum… hani gülüþüne hayranlýðým seni hep gülümsetirdi ya hani, aslýnda kelimelerin anlamýný Senden aldýðýný söylüyordum ya, masum bir bakýþla hüzünleniyordun ya bende yaþadýðýn sürece onalrý kimseye býrkama düþlerinin perisi ben olayým sen sakýn ellerimi býrakma varsýn solgun bir eylül ayýnda varsýn cüzzamlý bir veda zincir olsun yüreðimize… sen sakýn hüzünlü yarýnlara kucak açma sen hep o masum, o can alýcý bakýþýnla, BENDE KAL… BENDE YAÞA…
Tuðçe Abacýlar Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuğçe Abacılar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.