İNSAN BİLDİĞİM SIFAT

BU ÞÝÝR DOST BÝLDÝÐÝM ÝNSANIN KALBÝMÝ KIRAN VE BENÝ ÜZEN YALNIÞLIKLARINA ATIFTA BULUNMAK ÝÇÝN KALEME ALINMIÞTIR.


Ýnsanlýðýný sevip, her hatrýný sayarken
Seni ansýzýn sonsuz, kör bir zindana koydum
Tavýrlarýna sebep, türlü mana ararken
Gece yarýlarýnda, nice halleri soydum
Ve buldum bahaneni, dert duraðýnda süzüp
kýsýk gözlerim ile, his denizinde yüzüp

O taþýdýðýn fikre, beni eþ tutan aklýn
Mazideki tavrýna, beni hatýr etmesin
Dile vurunca zikrin, çözüldü gizlin saklýn
Anladým ki sen daha, küçücük bir yetmesin
Ýþgal ettiðin makam, emanet mi cahile
Gördüm ki sen gibiler, hep uðrar bu sahile

Hiç mi yol almadýn sen, Yunustan, Mevlanadan
Hep boþ ve hep avare, vasýfsýzca gezmiþsin
Ne farkýn var meyitten, uzak isen manadan
Þer ile dolu zevke, bin çeþit yol dizmiþsin
Bu yol çok uzun diyerek, gezme varlýk daðýnda
Þaþýrma bir gün yokluk, açar ise baðýnda

Bunca ettiðim lafta, ar eylemezsin gördüm
Þeytan ile birleþip, gýybet füruþ etmiþsin
Gölgen dahi sokulsa, gözüme duvar ördüm
Þu ebedi sürecek, gök kubbede bitmiþsin
Zannetim ki bu sözle, ruhunu sarar efkar
Efkarýný bilmeyen, her doðruluðu yýkar

Adiden daha adi, kir akýtan çeþmesin
Layýk deðil sana bu, insan bildiðim sýfat
Bence bu halin ile, iblise denk düþmesin
Daha fazla sarmadan, cüce de ki bu afat
Bu vakitten sonrasý, her mýsramda kölemsin
Hafýzamda yer tutan, benim baþka çilemsin.

Nevzat Taþkýran

23-09-2009

Sosyal Medyada Paylaşın: