BENİ EN ÇOK SEN AĞLATIRSIN

Altýndan tren geçen köprü
Beni en çok sen aðlatýrsýn.
Ýþte bu yüzdendir ayýramayýþým
Ne sevenden sevgiyi, ne sevilenden

Üzerinden binlerce yaþamýn geçtiði
Gün, gece oluyor þakaklarýnda.
Sefil akþamlar doðuyor, tenin vahþi kan
Baþýnda ölüm yarýþlarý, ürperiyorum.

Bütün geceleri yok sayýp, ayrýlýklarý atlayýp
Acýlarla ilikliyorum düðmesini yolculuklarýn
Hüzün döþeli kýyýlarýna yaslanýp ilmek ilmek
Daðlarý unutacaðým diyorum, taþlarý.
Yaþanmýþ, yaþanmamýþ bütün aþklarý
Ve çocukluðumun sokaðýný da

Kaç yürek susturuldu teninde kaç yürek?
Bakýþlarýndan ürperip gizlenerek
Ter kokulu odunlarýn aðýtlarýyla aðýrlanýp,
Kaç yolcu uðurlandý bu sabah
Basarak ýslak taþlarýna karanlýk düþlerinin

Neredeyse rekorlar kitabýna yazýlacak.
Hýzlý trenlerin hüzün yüklü alaycýlýðý
Giderek büyüyecek kanatlarý meleklerin.
Biliyorum, sen hep acý çekeceksin.
Hep uzaklara akacak gözyaþlarýn.
Çünkü ellerin boðuluyor suya, tutuklusun.

Hep ayný tempo içinde, kendi ekseninde dünya
Dönüp dolaþacak hiç sýzlanmadan, yorulmaksýzýn
Nice türküler yazýlacak adýna, nice destanlar.
Adýna þiirler, adýna korkular yazýlacak.
Ama en çok, sen aðlatacaksýn beni
Altýndan tren geçen köprü
Yalnýzca sen… Sen aðlatacaksýn beni.




Sosyal Medyada Paylaşın: