Hüzün yüklü kervânýn sarvaný nerde kaldý,
Vuslâtýn hayâline geceleri baðladým.
Canýmdan çok sevdiðim benim ah’ýmý aldý,
Görmedin gözyaþýmý için için aðladým.
Aðlamakmýþ kaderim ömür denen bu yolda,
Yol yorgun yolcu hasta menzile varamadým.
Nurperi’nin izi var boþa açýlan kolda,
Kabuk baðlamaz olmuþ yaramý saramadým.
Sar dedin hayâlini taþ bastýðým baðrýma,
Buz tutmuþ hasretinle baðrým bi-vefâ olmuþ.
Yerinde yeller esmiþ o gidiyor aðrýma,
Duymadýn hiç sesimi çaðrým bi-vefâ olmuþ.
Þarkýlardan fal tuttum katmerlenmiþ acý var,
Sûz-i dil bir besteyim güftesi sende saklý.
Gönül daðýnda boran þahikâ’da tâcý var,
Bu sevdânýn sonunda bilemedim kim haklý.
Mecnun’a yâren olup yýllar yýlý gezdim de,
Hâlimi arzedecek makamý bulamadým.
Izdýrâb ateþinde yana yana bezdim de,
Bir nefeslik an kadar yanýnda kalamadým.
Bu aþký sen öðrettin kölen olmak az bile,
Tûti’yem yâr baðýnda baþka isim söylemem.
Hâzanda son mevsimde biten gün gelse dile,
Candan sevmiþim meðer dosta bühtân eylemem.
........................................................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.