Bir beden, içinde bir can. Dünyamýz ve uzay Zerre olabilmekte bir þey. Sahrada bir kum tanesi bile deðilim. zenginliklerinde, varlýða susamýþ bir hiçim ben. Vuruldum.
Koskoca sonsuzlukta umutlar geleceðe akacakken, bir yük olmuþ sýrtlanýlmýþ karamsarlýk korku saçar. Geçmiþe özlem, eskiye hasret, bir þamar gibi suratlara iner, doðan günden utanmadan.
Milyon,milyon can milyon,milyon emek geleceðe uzanamazken, korkunç karanlýðýndan mutlu azýnlýðýn. Arka arkaya gelir kriz,kýtlýk,darlýk. Bir lokma ekmek parasýna oylarýný satar. Kuzularýn sessýzliðidir varlýk. Vuruldum...
Sýnýr içinde, sýnýr. zengin ,fakir yöneten,yönetilen düzen , düzülen ortada kan kalýr. Talan içindedir yeryüzü,gökyüzü canlýlar. Gelincik tarlasý ellerimizin kýzýllýðýnda rengini alýr. Vuruldum.
Karartma kiþiliklerin uydurma cennetidir günümüzde mutlu yaþam. Bir þehir efsanesi iþçilikten tepe noktasýna nasýl çýkýldýðýný ballandýra, ballandýra anlatýr. Unutturulur ellerimize dünyanýn dar geldiði. Unutturulur ’eþeðe yüktaþýdýðý için eþek dendiði.’ Vuruldum...
Kalmadý kalmayacak tüm deðerler kayýp metrepollerin kirli sokaklarýnda. Vucut , kurulu bombadýr sonrasýnda, her an patlayacak. Sokaklardan, beyinlerden pislik akar. Kokar kokar... Ölüme inat, baþý dik yaþamak varken. Satar kendini satar. Umut, yok eder kendini çirkinleþir suratlar. Vuruldum...
12.12.08 Mönchengladbach
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.