Ey kadýn! sen sen ol da ýrzsýza gülme sakýn Günlük hevesi için peþinden ayak sürür Ýþve verirsen göze, nefsine olur yakýn Neyi varsa sahtedir, aþk ile meþk sömürür
Ey kadýn! sen sen ol da meziyet kervanýndan Önce namusu koru, odur cânan odur can Yýllar yýlý yalnýz kal, aþka susa, hatta yan Bir damlacýk gözyaþýn her yangýný söndürür
Ey kadýn! sen sen ol da kadýna tektir erkek Ýster gönül bahçende hasret tohumlarý ek Ýster yoksul sofranda üç öðün yoksulluk çek Eza-cefa biter de, yarýn seni güldürür
Ey kadýn! sen sen ol da mukaddesatýný bil Ayaðýnýn altýnda, Cennet’in katýný bil Ne yýkýlýr, ne yanar, ebedi çatýný bil Bu dünya fani âlem, nefs ölür, ahlâk yürür Sosyal Medyada Paylaşın:
bekirce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.