Sevildiğini Düşünürmüş İnsan...

Gün gelirde sevildiðini sanýrmýþ insan,
Eski sayfalarýný çevirirmiþ hayatýn birer birer...
Gönlü burkulurmuþ bazen, ümitsiz bir haykýrýþ gibi bitermiþ her solukta
Sessizleþip, durulurmuþ insan sevildiðini sandýðýnda...
Suskun bir uçurum gibi atlamaya hazýr bir edaya bürünürmüþ çehresi
Ve gözleri, soluk renklere býrakýrmýþ yeþilini
Düþlerine gelirmiþ ansýzýn varlýðý ile acý veren kiþi de susmazmýþ gözleri...
Unutmak her solukta daha da imkânsýzlaþýrmýþ...
Ýnsan sevildiðini düþünürmüþ bazen
Meçhul bir karanlýkta býrakýp düþlerini
Boþuna gönül verirmiþ olup olmadýk birine...
Ki o yar;
Ne kýymet bilirmiþ ne de vefa...
Anlayamazmýþ içimizde büyüttüðümüzün deðerini,
Ýnsan anlatamazmýþ içinde büyüttüðünü kimselere...
Kýrýlan düþlerine hasret kalýrmýþ insan
Tekrar sevse ne fayda?
Kýrýkmýþ düþleri bir kere, yok çaresi!
Düðümlermiþ insan en umulmadýk yerinden kýrýp,
Ýnceldiði yerden koparýrmýþ aþký…

Ýnsan sevildiðini sanýrmýþ bazen
Ne olduðunu bilmeden ümitsiz çýrpýnýþlarda bulurmuþ kendini
Kurtulsa ne fayda ki bu cellâdýn elinden,
Sayfalar durmaksýzýn çevrilirmiþ, kader denilen çýkmaz ile…
Kurtulsa Ne Fayda?



Sosyal Medyada Paylaşın: