Benim çocuk gözlerim uzaklarý görmüyor, Ancak açlýk tarifim kuru ekmek biliyor, Nihayeti çeþmesi gözlerimden akarken, Karýþýyor terime katýk olup yeniyor,
“ örnekleri kötüydü, iyilikler karalý “…
Kimler vardýr ben gibi ufkumun ötesinde, Ötesinde belki de daha da ötesinde, Yüreðinde acýsý atýp atýp duruyor, Atmayýpta belki de eceline yürüyor,
“ ön yargýlar yoðundu, fikri sabit kararlý “ …
Cevaplarý olsaydý þu kapýnýn ardýnda, Sorarmýydým kendime bir bileni yanýmda, Mümkün deðil cevapsýz biçare var ardýnda, Nihayeti çeþmesi kaynaðý da Anamda,
“ anlatýlan kýssaydý, anlaþýlan anlamsýz “ …
Kimi zaman yýldýzlar yanýp söner gecede, Tutsak olmuþ her biri göðe tutsak bir yerde, Ay da yarým ben gibi yanlýz kalmýþ gecede, Korkuyordur belkide görüyordur benide,
“ basitlikler çoðalmýþ, zorlaþmýþtý kolaylar “…
Belki Ahmet isminde yýldýzlarýn birisi, Ay anadýr belkide batan güneþ kocasý, Belki dönen bir eþtir kayýp giden birisi, Sabah belki dönecek Ahmetindir Babasý.
“ suskunluklar cevaptý, konuþanlar yalancý “
Serdar TUNÇLUER Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tunçluer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.