YALAN DÜNYA (Gülce ayaklı serbest)

YALAN DÜNYA (Gülce ayaklý serbest)

“ Malda yalan mülkte yalan,
Var birazda sen oyalan.”

Sýrlar aleminde bir hiç iken,
Haydi yürü diyen mi var?
Þu dünyadan göçer iken,
Vakit tamam diyen mi var?
Bir var oluþ ki, habersiz,
Bir yok oluþ ki, sorgusuz sualsiz.
Sonsuzluk deryasýnda geliþ ve gidiþ,
Ömür ise bir bilmece,
Uçsuz bucaksýz bir tünel, geç- git.
Alna yazýlan okunmaz yazý,
Kör düðüm olan, fikir çýkmazý.
Akla durgunluk veren,
Sonsuz intizam.
Nasýl kurulmuþ nasýl, bir bak!
Noksansýz nizam!...
Akýl fikir ermez doðrusu.
Periþan eder beyni,
Ezel fikri, ebet duygusu.
Huzurun kaçar bu gölge varlýkta,
Düþündükçe olunur, kendi
Kendi benliðinde yoz,
Düþündükçe iner sanki,
Beyne bir balyoz.
Ýþte asýl sorun burda,
Bilinmezi düþün, düþün bir dur da!...

Umudun emzirdiði çocuk,
Uyan artýk sen de uyan,
Bak þu dünya koca yalan,
Gözünü yumduðun an,
Malýn mülkün olur talan.
Bu dava zor, bu dava büyük,
Git gide aðýrlaþan, taþýnmaz bir yük.
Kolay deðil, bendeki benden ayrýlýp,
Ötelere uzanmak, kolay deðil,
Ölümsüz dünyada, yeniden doðmak,
Hiçte kolay deðil,
Sonsuz varlýðýn nurunda yunmak.
Kolay deðil, þeksiz þüphesiz,
Ona inanmak.
Ýþte asýl problem burda,
Öðrenmek ayýp deðil, öðren,
Öðren bir bilene sor da!..

Ýþte böyle gardaþ,
Ne geliþimiz iradeyle,
Ne gidiþimiz müsadeyle,
Ol emriyle bir var oluþ.
Ötelerde bir kayboluþ.
Sayýlý nefeslerin bittiði an,
Ömür sarkacýnda durur zaman.
Gurubun rengi pas tutar,
Ufuklar donar fezada.
Çilenin gölgesi vurur yüzüne,
Kapanýr son perde, gören gözüne.
Mümkün olmaz direnmek,
Belki de çýrpýnmadan ölmek.
Mümkün olmaz, kaçýp kurtulmak,
Kapýnda bekler, tahtadan kundak.
Mümkün olmaz ölüyorum,
Ölüyorum diyebilmek.
Ýþte asýl bilinmez, asýl bilinmez burda,
Neler, neler gelir acaba, baþýna orda!...

Ali GÖZÜTOK
16. 01. 2010





Sosyal Medyada Paylaşın: