Yaþadým sanki bir koca asýr, Yüklendi omuzuma sevdalar. Hiçbir þey anlamadým hayattan, Yüreðime saplandý hançer gibi yalanlar. Þairlerin gözyaþý zemzemdir, Kaleminden akar bazen de kanlar, Hiçbir þey dokunmadý bana Söylediðin yalanlar kadar. Sen bakma sakýn bana, Bakma dünyadaki dönen dolaplara, Dostmuþ, arkadaþmýþ, sevdaymýþ Geçmiþte kalmýþ bütün doðrular. Artýk hiç kimse layýk deðil sevdiðine, Aldanmamak lazým yüzlerdeki gülümsemelere, Yok saydým artýk sevdayý da, dostluðu da. Hiçbir þey acýtmadý beni sahte yüzlerdeki Yalanlar kadar Ve ne yazýk ki hep var olacaklar, Ýçimizdeki yalanlar ve dolanlar.
Gürsel Pal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel Pal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.