İZ

Yazmak istiyorum.

Öyle bir hikaye olsun ki herkes onu konuþsun istiyorum.

Yýllar yýllar sonra bile kulaktan kulaða dolaþsýn istiyorum.

Bir iz olsun istiyorum.

Býrakýlan bir iz.

Benden bir iz olsun.

Öyle bir iz olsun ki bir diðerine ihtiyaç duymayayým istiyorum.

Öyle bir iz olsun ki sonsuz sýnýrsýz tatmin olayým istiyorum.

Hatta öyle olsun ki çocuk bile doðurmaya ihtiyaç duymayayým asla istiyorum.

Benim izim olsun.

Kurgularýmýn izi olsun.

Yol göstersin , öðüt versin, nasihat etsin demiyorum.

Sadece ve sadece kazýnsýn akýllara, unutulmasýn…

Keþke yazabilsem.

Düþündüðüm kadar hýzlý yazabilsem.

Ellerim kýsýtým olmasa, su aptal tuþlar beni baðlamasa, imleçler, ayraçlar çýkmasa önüme öyle yazýversem.

Hýzlý..

Çok hýzlý..

Daha hýzlý..

Düþündüðüm kadar hatta düþünemediðim kadar hýzlý...

Bir anda baþlasam ve bitiriversem bir solukta...

Hiç kesmesem...

Kesilmesem hiç...

Kapý çalmasa…

Lanet çakmak yanmamazlýk etmese...

Kahve bitmese...

Küllük dolmasa…

O sözcük hatta o baðlaç beni sarmalayýp tutmasa.

Tereddüt etmesem…

Acaba demesem...

Bir önceki cümleye dönmesem…

Hýzým kesilmese…

Þevkim kaçmasa…

Kendimi küçümsemeye baþlamasam…

Yazsam iþte…

Yazýversem…

Bir çýrpýda…

Öylece…

Hýzlýca…

Yazýp bitiriversem…

Keþke.




Sosyal Medyada Paylaşın: