Her insan gibi,
Bende payýma düþene dilemiþtim...
Bir avuç sevgi koymaktýya cebime,
Onuda beceremedim...
Opera sahnesinde kalan sessizliðimden,
Ben suçluyum sadece...
Martýlara aldanan bendim;
Onlar söylemiþti kanatlarýný hiç kapatma diye...
Öyle yaptým ya hiç kapatmadým sana kollarýmý...
Pencerene her gece usanmadan kanat çýrpýp,
Buðulu camlarýna yaslandým...
Yaðmur altý duraklara kalan ýslaklýðýmdan,
Ben sorumluyum...
Þemsiyeci amca yönlendirmiþti beni;
O söylemiþti þemsiyeni açýk tut sürekli diye...
Bekliyordum ýsrarla geldiðinde ýslanmaman için...
Bir umutla kaçýrýyordum otobüsümü,
Gözlerinle güne baþlamak için...
Ýki biletle seyrettiðim sinema filmlerinden,
Ben suçluyum...
Kendime telkini ben vermiþtim en sevdiði aktör diye...
Saklýyordum patlamýþ mýsýrýný vermek için...
Filme daha girmeden ara veriyordum,
Gelirde beni göremezsin endiþesiyle...
Sitem için hakkým olmazdý,
Bana kim demiþtiki seni delice sevmemi;
Gözlerinin yalancýsý oluvermiþtim ansýzýn...
Kirpiklerine aldanan,onlara anlamlar yükleyen bendim...
Çekim alanýna girmiþtim kendime hesapsýz,
Þimdi bedelini de ödemek zorundayým deðil mi ?
Peki ben bu kadar suçu iþlerken sen neden ? Sustun;
Düþündüren bakýþlar attýðýmda neler hissediyordun ?
Sonu olmayan bir romanýn kahramaný mý ? Olmaktý dileðin...
Baþtan beri tek bir cevap hakimdi bu aþka;
asla beni sevmeyecektin ve ben seni daima bekleyecektim
Sana ayýrdýðým zaman ve düþlerimden
Sadece ben sorumluyum ve suçluyum.
iþte bu yüzden seni her gün biraz daha çok seviyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.