Gönül atým þaha kalktý, Dizgini yok, nalda ne ki? Artýk dosta gitme vaktý, Aba, hýrka, þalda ne ki? “Kalk gel” diye emir aldým, Esen yelle haber saldým, Eller vardý ben geç kaldým, Buralarda; kal da ne ki?
Kalbimde daim zikir’i, Hep kendine çeker biri, Boðazýmda aþk zinciri, Tutunacak dal da ne ki?
Saz söz nedir bilmiyorum, Yar söyler ben dinliyorum, El deðmeden inliyorum, Mýzrap vurup çal da ne ki?
Aþký mecaz bana arken, Yüreðimde yangýn varken, Damarýmdan lav akarken, Baþa gelen hal da ne ki?
Tüm acýlar tat verince, Açlýðýmý giderince, Gönül çölüm yeþerince, Arý çiçek balda ne ki?
Can diliyle seslenirim, Aþk derdiyle beslenirim, Dost rengiyle süslenirim, Siyah beyaz al da ne ki?
Yaralýyým gel imdada, Koyma beni masivada, Beþ on günlük þu dünyada, Fayda vermez malda ne ki?
21.01.20010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Yaralı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.