YORULDUK
Þu sýrasýz okullarda,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
O kulvarda, bu kulvarda,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Diþimizi sýka sýka,
Yokuþ yokuþ ine çýka,
Hayat bizi yaka yýka,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Ne oldu ki bize böyle.
Kýrýk dökük kaldýk öyle.
Yalan mýyým doðru söyle,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Sevgi, saygý, hürmet derken,
Bir lokmayý bölüp yerken,
Neden, nasýl, niçin, derken,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Þu ömre bak sondan baþa,
Doldur boþalt hepten boþa,
Kimden kime koþa koþa,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Çevremizde bin bir hile,
Dert, ihanet, kahýr, çile,
Hayýr deðil desek bile,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
Küçüldükçe bizim pasta,
Bir hâl oldu eþe dosta,
Kâh Yaralý, kâh-i hasta,
Sen yoruldun, ben yoruldum.
08.02.2002….Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.