MOR ZAMBAK GÜLÜMSEMESİ

Ay firarda geziyor, yýldýzlar darmadaðýn
Kýrmýzýya çalýnca gün, sus pus olurken yürek
Ýpek saçlarý karanlýða boðulur çamlarýn
Mor bir zambak gülümser Seretan’dan inatla

Bir martý dalýþa geçer hiç nefes almadan
Birkaç balýk cellâdýna naz yapar kumsalda
Ve orman uykuda yakalanýp, sürgüne zorlanýrken
Boðuluruz yanlýþlar denizinde, yanlýþ seçimlerle

Ey yoksulluk düþebilir misin yakamýzdan!
Nabýzlar çýðlýk olmuþ kanýyor bak dallarda
Bu nasýl bir hayat ki gürül gürül dýþarýda
Ýçerisi kar boran, ruhu bilinmez yolda

Görünmez baðlarla baðladýk hüznü hasrete
Hasreti bir beyaz geceye karþýlýksýz
Haksýz yüklerden arýnýp, çýrpýnýp, çabalayýp,
Bir yetim aðýdý gibi, özgürlüðe koþar gibi
Bata çýka yürüsün istedik umutlarýmýz

Akþamýn karasý çöktü balkonlara.
Neredeyse mavi gölgeler inecek tepelerden
Her yaný yaðmur, nefesi yýrtýk serçeler
Bir kara bulut gibi son sürat geçip gitti üzerimizden

Bozguna uðradý bütün direniþler.
Kesildi mor zambaðýn gülümsemesi ansýzýn
Suda boy vermeye çalýþan kamýþlar
Taþkýn, kabýna sýðmaz iki inatçý keçi
Yalan yere kýmýldanýp durdu derin düþüncelerde

Bir tür ölüm cezasý kesmiþti kendine adam.
Kulaðýna çalýnan arsýz dedikodulardan
Yanmýþ, yýkýlmýþtý çýlgýn güçlerin yenilgisiyle.
El verirken yargýsýz infazlara saikalar
Sanki hiç doðmamýþ gibiydi üstüne güneþ

Sýkýþýp kaldý kadýn, elleriyle ördüðü duvarda.
Hiç iþlemediði suçtan, hiç görmediði
Mumyalanmýþ yüklü mavnalar arasýnda
Nefsini sorgulayan yaðmur yüzlü anýlarýyla
Çaresiz, onun da söküldü kýzýl örgüleri saçlarýndan

Hala umut daðýtýyordu mor bir zambak inatla
Gülümsüyordu hýçkýrýk gibi Seretan’dan
Bir þiirin biçimsiz yansýlarýný çaðrýþtýran
Bütün hüzünler, keþkelerle son buluyordu.



Sosyal Medyada Paylaşın: