Herkes Gitsin Sen Kal

Sen kal,
Gitsin gidenler, ama sen kal.
Kapat, bana gelince açýlan pençelerini n’olur,
Kal bu gece bende.
Gitme,
Yeterki gitme, kaldýn sayayým

Bir senaryo yazalým seninle
Dramasýný hayatýn, devrik cümlelerle
Bir roman yazalým
Sen gibi hikayeyle biteninden
Fýrat oðlumuz olsun, Dicle kýzýmýz
Nemrut’tan Ararat’tan duyulsun sesimiz
Mavi kýzýla çalsýn en azýndan
Aybükeyi yazalým
Ondürdünü bekle! Gecenin yarýsýnda ayýn.
Kal yeterki!
Yazma-yazdýn sayayým.

Sen kal,
Hepsine sen otur sandalyelerin
Hepsinde sen ol,
Ben bir Raký doldurayým
Ben sakiliði seçeyim, sen sakiyi
Koma yalnýz, göbeði kesildiði günden beri detoneyi
Gitsin gidenler, ama sen kal
Kal yeterki,
Ýçme, içtin sayayým.

Kal bu gece bende
Bir limanmýyýmki ben,
Fýrtýna dinince, herkesler çekip gidiyor
Gidenler gitsin sen kal,
Yalnýzlýklarý dip odaya gönderelim
Aþkýmýzý perçinleyelim bir çekiç bulup
Mumu beraber üfleyelim en azýndan
Daha fazla karartsýn diye geceyi
Haydi söndürelim mumu
Göz-göze geliriz belki, karanlýðýnda zifirin
Bir þarký mýrýldanýrýz, sessiz olanýndan
Duymasamda sesini duydum sayayým
Kal , güldür keder haritasý yüzümü
Býrakma sevgimi nadasa
Sen kal, kendimi mutlu sayayým.

Herkes gitsin, ama sen kal n’olur
Býrakma beni, üzerime yýkýlan dört duvarla
Býrakma beni,
Ýmlasý olmayan yaþantýmla, baþ-baþa
Sus istersen, sus konuþtun sayayým
Kal yeterki,
Pençelerin açýk kalsa da olur.

21.01.2010 [KuZeN]

Sosyal Medyada Paylaşın: