vagonlar olabildiðince dolu ve bir o kadar boþ bakýþlarla solgun,
aðýr demir kapýyý omuzlamaya korkmuþ yüreðim, alnýmdaki terde birikmiþken adýmlarým bir kelimede yýkanýyor…
cýlýz öyküler ardýmsýra dökülürken ve ben yerimden yurdumdan usul usul göçe zorlanmýþken, unutulmak ne hazin þeymiþ baba! seni ilk kez þairin hüznünde anlýyorum, kendimi ise uzak bir tebessüm ucunda biraz þaþkýn biraz kederli buluyorum…
yol, olabildiðince kýsa ve bir o kadar uzun ninnilerle yorgun,
ýþýklar birer birer sönüyorken ve ben kýlcal damarlarýmdan ince ince yokluða çekiliyorken, sevilmek ne kutsalmýþ baba! seni ilk kez baþka bir þiir dilinde heceliyorum, kendimi ise sýcak bir yuva hasretinde biraz sevgili biraz anne soluyorum…
iþte þairim, biz seninle onikinci kompartýmanda hep böyle karþýlaþýyoruz… sen, okuduðun son þiir kitabýný kapatýrken ben, ürkek ayraçlarýna sýðýnýyorum kýþýn en dondurucu sabahýnda hüzün güneþim isminle doðarken istasyon çocuklarýmýn uzattýðý her kayýsý torbasý, ellerini avuçlarýma taþýyor ve ben bir kez daha kalemi umuda açýyorum!
peþimden troya atlýlarý sürüyor aþký, katedraller korkuyor heybetimden ve çanlar kimse için çalmýyor sen ruhuma bunca sfenks örmüþken kayýtsýz bir serçe dahi, çelik kapýlarýn gölgesinde gökkubbeme kanat çýrpýyor…
görüyorsun deðil mi baba? artýk gülümsüyor ortancalarýn karartma gecelerimin yoldaþý, gülüþün misali kucaklýyor þiirlerimi gözlerin kadar yakýyor direniþ meþalemi
ve ezgilerim yine telaþlý bir gün ýþýðý…
miNe güLtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
miNa.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.