Sessizlik

Ürkütücü bir sessizlik vardý,
Sýra,sýra dizilmiþ taþlarda …
Dikkatlice baktým onlara.
Sesime, ses verin,
Tanýtýn kendinizi bana:
Neleri yok etmediniz dünyada…
Yýkýn, yýkýlmaz sandýðýnýz bu taþlarý.
Neden bu kadar sessizsiniz?
Çekilmiþsiniz inzivaya.
Burasý sessizlik diyarý,
Yýllar, haftalar,günler ayný…
Geldi,geçti düþ misâli.
Duyduk buranýn korkunç çýðlýðýný,
Kýramadýk, kýrarýz sandýðýmýz taþlarý,
Kýpýrdatamadýk baðlý olan kollarýmýzý.
Uzun, uzun düþündüm baþým yerde;
Baþýmý kaldýrýnca gördüðüm servilerdi.
Taþlarýn kenarýnda ki gölgelerdi.
Ýçin, için aðlýyorlar göz yaþlarý seldi.
Sessizlik ehliyle beraberlerdi.
Bize þahit oldu bir gece kuþu,
Uzaklaþtý feryat ederek…

Þükran Beþýþýk

Sosyal Medyada Paylaşın:

kafiye Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yükünü yükledi, havada alıcı kuşlar ceviz ağacı Geometrik bin bir çizgi, Ey can! Gül bahçelerinde Arafat dağı Acı bir tebessüm, Zikirdeydi tüm çiçekler Keşke hep çocuk kalsaydım Eski konak