Zamanýn yüzüme geçirdiði Ten kýrýlmalarý Aynalara yansýdýkça, Yitip giden vücudumun Titreyen lisaný, Gözyaþlarýma teslim olmuþ Matemli yanýmdan, Kayýp giden gençliðimin Nefesini dileniyordu, Acý çekerek.
Karþýmda duran Kadife kaplý yaþlý koltuða, Her gece çuvala dönmüþ Halimle oturup, Bedelini ödediðim Yalnýþ kapýlmalarýn, Hesabýný soruyordum Baþ baþa kaldýðýmda.
Korkunun pençesinde Çýrpýnan varlýðým, Olgunlaþan ve dinginleþen fikirlerimde, Cehaletin meþalesini yakan Þeytaný lanetledikçe, Uçuruma adým, adým yaklaþan Bir gölgenin sancýlý göç eyleþini Teneffüs eder gibiydim.
Yazýk ki; geç uyanmýþ vicdaným Hakikatý gerektiði gibi Ruhunda omuzlayamadý hiç.
Doðanýn yüreðimde açtýðý Doyumsuzluk hissi Zamanla kabaran ümitlerimde, Kazanma hýrsýný yaratmýþ Ve beni kendine Yýllarca mahkum etmiþti.
Peki suçlu kim bu kötü oyunda, Çaresizliði tüketmek için Mücadele eden gençliðim mi yoksa, Muazzam oluþumlarý Gözlerimde baþka, baþka dirilten Tanrý mý?