Siz hiç Karadeniz’i aðlarken gördünüz mü? Ben gördüm. Hemde bu gece! Sabaha kadar karþýmda çaresizce çýrpýndý. Bana benim söyleyemediðim her þeyi dalga dalga söyledi. Her dalgasýnda fýsýldadý içindeki öfkeyi... Sanki karanlýk, sessiz þehre sesleniyor gibiydi. Ama þehrin umrunda deðildiki dalgalarýn haykýrýþlarý...
Karadeniz benimle benim için aðladý sabaha dek. Kýyýya vuran her dalgada göz yaþý vardý umarsýzca dökülen Ve her göz yaþýnda ise hayal kýrýklýðý vardý bana ait. Sonra karadeniz sustu, þehir konuþtu sýra bende der gibi...
Ama þehrin derdi baþka! O yeni bir güne baþlýyor telaþ içinde Dünü unutmuþ bu güne baþlamanýn heyecaný içinde Sizde öyle yapýn der gibi sis örtüsünü attý üzerinden Ve tüm canlýlýðýyla gülümsedi bize... Dediki ’günaydýn’...
Sanada günaydýn Samsunum...
Tuðrul Dinçer/samsun 20 Ocak 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
pomak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.