Sen güldükçe uzaklardan; Heyecanla tutuþuyor yüreðim. Alýp götürüyor beni baþka iklimlere, Baþka memleketlere... Ayrý ayrý gurbetleri yaþýyorum; Ayrý türküler söylüyorum gel diye. Ama ayný ayrýlýktýr çektiðim, Yine ayný sensizlik. Yine yakamdan tutuyor hasret; Netice çaresizlik!
Sen güldükçe uzaklardan, Bir burukluk çöker içime. Damlamaya hazýr bulut olur gözlerim. Hazanlarda eritirim benliðimi, Fýrtýnaya yenilmiþ bir yaprak gibi; Hüznün girdabýnda bulurum kendimi... Biliyorum uzaktasýn; Sende dört mevsim bahar yaþanýr, Bende ise belirsizlik. Bilmem ki hangi yol ulaþýr sana; Nereye baksam Netice çaresizlik!
Sen güldükçe uzaklardan Ben haykýrýyorum duyarsýn diye. Bu kaçýncý þelale gidiþinle çaðlayan, Ne büyük sevda bu yüreklere sýðmayan?
Ey küçücük yüreðimde gizlediðim yar; Ne vakit gözlerin görür yandýðýmý, Ne zaman kulaðýn sesimi duyar? Yoksa sen semada bir yýldýz mýsýn; Neden sana doðru uzanýr daðlar?
Biliyorum uzaktasýn; Biliyorum duyamazsýn sesimi. Sevdamýz mezar taþý, dört yaným ümitsizlik... Boþa ettiðim feryat, Beyhude aðlayýþým; Netice; Netice çaresizlik!
HALÝL GÜLÞEN Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Gülşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.