ADAM

Sazýnýn tellerinde ýsýttýðý kanyaðý içiyordu.
Yayýk aðzýyla
Adam:
Sahilde ,
’Deniz yýldýzý olmak kolay
Yengeç olabiliyor musun mesele o.’dedi.
Dedi ve sustu.
Sonra köþe bucak kaçtýðý yanlýzlýðý bir asker selamý çaktý.
Metrisdeyim komutaným beni almayacak mýsýn ?
Adam:
Ürkütme beni çocuk ,
Boðazýmda bir kaç melodi kalmýþtý.
Onu da donuk bakýþlarýn almýþtý.
Dedi ve sustu.
Sonra Bir baðlama sesi duydu gaipten ve kanyaðýna saklandý.
Yeter dedi haykýrdý Yeter ulan !
Adam :
Çalma Ahmet Çavuþ Ne diye her gece çalýyorsun ?
Bugün seni dinlemek istemiyorum.
Dünde istememiþtim.
Bunu bilmiyor musun ?
Sonra Dalgalarýn arasýndan gençten bir adam geliverdi,
Ona ’Özledim seni ’dedi.
’Özledim be baba.’
Adam:
Þöyle bir baktý çocuða ,
-Bende Evlat. Dedi bende:
Hele bir Artvin li Ferhat’ da gelsin onu da göreyim geleceðim dedi.
Sonra Gün ýþýrken ,
Adam gülümsedi.
Ay akþamdan ýþýktýr YAYLALAR YAYLALAR
Bizim Oðlan Aþýktýr DÝLO DÝLO YAYLALAR
Adam yerinden kaktý.
yürüdü,
yürüdü,
ve
yine
Evine gidemedi.


Umut KURU
Sosyal Medyada Paylaşın: