Gözlerinde Kaybettim İstanbu'u
zakir
Gözlerinde Kaybettim İstanbu'u
Ýstanbul’u Yirmili Yaþlarda Gören Taþralýnýn Serencâmý
Ýbrahim Kilik
________________________________________
Asýl Ýstanbullularýn affýna sýðýnarak söze girmek istiyorum.Bir taþralýnýn, hele Ýstanbul’u yirmi yaþýnda gören bir taþralýnýn Ýstanbul sevdasýný yadýrgayabilirsiniz; ama istanbul’u sevmemi engelleyemezsiniz .Benim Ýstanbul’umu benden alamazsýnýz.
________________________________________
Ben, Ýstanbul’un adýný ilk kez 3-4 yaþlarýndayken amcamýn askerliði dolayýsýyla duydum. Ve görmeden sevdim Ýstanbul’u. Sonra, siyah beyaz filmlerde tanýdým, sevgim daha da ziyadeleþti.Ta ki kendi askerliðime kadar yüz yüze gelemedim onunla. Ýlk karþýlaþmamýz 79’un Ekim’ inde oldu Ýstanbul’la.Daðýtýmda Ýstanbul çýkmýþtý bahtýma. Bir sabah erken saatlerde Boðaz’dan vapurla girdim Ýstanbul’a.Yaðmur sonrasý serinliði vardý ortalýkta. Ýstanbul bütün albenisiyle karþýladý beni.Artýk ben de bir taþralýnýn olabildiði kadar Ýstanbulluydum.Ama bir farkým vardý. Yüreðim Ýstanbul sevdasýyla çarpýyordu. Ýstanbul seni sardý baþýma o günlerde.
Ne yazýk ki senin gözlerinde yitirdim Ýstanbul’u.Þairliðimin nedeniydi olanlar. Ýstanbul güzeldi ve sen en güzel Ýstanbulluydun...Hikâye böyle baþladý.Ýstanbul payitaht þehirdi, gönlüm de senin payitahtýndý. Sonra olanlar oldu.
Düþlerimi süslerdi efsane þehir Ýstanbul.
Seni onda, onu sende buldum.
Sen,
Öyle güzeldin ki tepeden týrnaða Ýstanbul’dun.
Gün geldi,
Gözlerinde kaybettim Ýstanbul’u
Sonra olanlar oldu.
Bir vapur çýðlýðý, bir kanat sesi;
Bir de rüzgârda savrulan saçlarýn.
Alýp beni Kafdaðý’ndan aþýrdý.
Ezanlar yükseldi minarelerden.
Dünyayý ahrete baðladý zaman.
Zümrüdüanka’dan adýný sordum.
Belki canan dedi, belki de hicran
Sol yaným tutmaz oldu,
Sað yaným talan.
Gözlerinde kaybettim Ýstanbul’u,
Olanlar oldu o an.
Yüreðime çöreklendi en amansýz acýlar,
Sardý bedenimi dinmez sancýlar.
Artýk,
Gecesi saçlarýn gibi simsiyah;
Boðaz’ý gözlerin gibi ýþýl ýþýldý Ýstanbul’un
Sanki,
Gözlerin Ýstanbul’du beni deli eyleyen
Sessiz çýðlýklar düðümlendi boðazýma aniden.
Gençliðimi kaybettim, seni kaybettim,
Ýstanbul’u kaybettim.
Göz ucuyla süzüp geçti yanýmdan bir ince kýz
Seni andýran.
Çaresizliðime aðýt yaktý güvercinler.
Kýz Kulesi’ne bir martý kondu.
Gözlerinde kaybettim Ýstanbul’u
Sonra olanlar oldu...
Ankara,2003
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.