me
BİTMEMİŞ ÖYKÜNÜN SON SATIRI
BÝTMEMÝÞ ÖYKÜNÜN SON SATIRI…
Kuduz bir it gibi saldýrýyor
-düþüncelerim
Saða
Sola…
Ele…
Aleme…
Zifiri karanlýkta aþklarmýý yakýyorum
Bir katre ateþ
Bir katre kül için…
Küllerini savuruyorum akdeniz mavi sularýna
Bir daha kendim olamýyorum oysa ki hiçbir zaman
Deðiþiyorum durmadan
Yaþlanýyor mesela hasretim
Hasretlerim anýyor beni
Artemis’in Orion’u andýðý gibi
Savaþýyorum kendi içimde
Savaþýyorum kendi yalnýzlýðýmla
Ve artýk yaþamaya hasretim
Sana hasret…
Çünkü
Sevmiyorum artýk erguvanlarý
Heyecanlandýrmýyor beni
Zerdalinin; yüzün gibi aydýnlýk çiçekleri
Yakýyorum bir gece vakti
Unutulmuþ bir limana zincirlenmiþ
Tüm gemilerimi
Bir daha yaþamamak için bu sevdayý
Yakýyorum
Ve artýk düþünmüyorum seni sevgili
Islýklarým havalandýrmýyor saçlarýný
Dokunmuyorum yüzüne
Tutmuyorum elini
Kuduz bir it gibi saldýrýyor þimdi düþüncelerim
Son kibritini yakmýþ menzilsiz bir yolcuyum
Zihnimi parçalarcasýna uzaklaþýyorum senden,
Tüm tabularýmý yýktýðým gibi
Kopartýyorum seni
Bitmemiþ bir öykünün son bölümünden…
Düþünmüyorum seni
Yakýlmýþ kitaplarýn özgürlük kokan satýrlarýnda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetyılmaz1987 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.