*** GÖZYAŞLARIMLA ÖPECEĞİM SENİ ***

Son bir kez daha seni yazýyorum bugün,
Eðrisiyle, doðrusuyla satýrlarda anmak istiyorum seni bir kez daha…
Ama kalemlerim buna izin vermiyor ve yazmýyorlar.
Onlarda kýrgýnlar sana, küskünler zamansýzca terk edip gidiþine
Yalvarýyorum; son bir kez daha, bir kez daha diyorum,
Senin gelmediðin insafa geliyorlar ve anlaþýyoruz sonunda.
Olmadý gülüm, olmadý. Bir araya gelemedik.
Oysa daha yolun baþýndaydýk ve yapacaðýmýz çok þey vardý
Sýcak bir Aðustos gününde gittin hiç arkana bakmadan,
hem de seni seviyorum diyerek…
Belki dönersin diye gece gündüz bekledim,
Bak þimdi sonbahar. Mevsim döndü ama sen dönmedin...
Seni söküp attým artýk içimden,
Ve sökerken de derinden kanattýðým yüreðim ile tartýþýyorum þimdi.
Seni içime alýp taþýdýðým bedenimin hesabýný veriyorum ona.

Duygularýmýn katili olduðunu, içimde senin için beslediðim
Ve her geçen gün daha da büyüttüðüm sevgimin hýrsýzý olduðunu anlatýyorum
Çok seviyorum diyerek sarf ettiðin güzel sözcüklerini nasýl da yerlere savurup,
Çöplerde süründürdüðünü anlatýyorum,
Beni sensiz’liðe mahkûm edip, dört duvar arasýna hapsediþini,
Her arkama döndüðümde senin tarafýndan nasýl kurþunlandýðýmý anlatýyorum…
Aþkým her þeyim dediðin beni, nasýl da bir kaldýrým taþý gibi çiðnediðini anlatýyorum.
Ansýzýn terk ettiðin bu limandan ayrýlýþýný
Ve bundan sonra yanaþacaðýn limanlardan söz ediyorum o’na, “Kýskanarak.
Evet! bir tanem nefesinle ýsýndýðýmý, sevginle beslendiðimi soluduðum nefesim oluþunu,
Bulutlu havada Güneþim, Geceleri Ay’ým, hiç sönmeyen yýldýzým olduðunu,
Hayatla olan baðlýlýðým, aþkým, sevdam, hiç unutamadýðým,
Olmazsa olmazým dediðim, senin yerine içimden söküp attýðým
Seni anlatýyorum þimdi, kan revan olmuþ yüreðime…

Oysa ihtiyaç duyduðum ilacým gibiydin sen benim.
Sensizliði yaþadýðým kahrolasý günlerimde düþlerimin tek sahibiydin.
Akþamý zor ederdik sen gittin gideli. Geceleri beklerdik yýldýzlar çýksýn diye,
Sonra yýldýzlar çýkýnca rahatlardýk. Onlarý seyreder,
Þimdi gelse diye dua ederdik senin için, yüreðim ve ben
Yaþayabileceðim bir tane dünyam vardý, O da sendin.
Þimdi bulutlu ve güneþli havalarda zindan gibi karanlýðý yaþýyorum
Gecelerimi aydýnlatan, pýrýl, pýrýl parlayan ve hiç sönmeyen yýldýzým yok.
Onlarda kayboldular benden giden dünyam ile birlikte…

Þimdi hangi limana yanaþacaksýn ve salacaksýn çýpa’ný
Ve kimler atacak sana palamar’ý, Hangi limanýn kollarýnda olacaksýn?
Bensiz geceler de kimlere, üþüyorum, ýsýt beni diyeceksin
Olmaz gülüm olmaz, ben buna dayanamam,
Bu kahreden düþüncelerle etrafýmý sarmýþ anýlarýn varken
Buralar da yaþayamam artýk. Bir an önce alýr baþýmý giderim,
Hiç dönemeyeceðim kadar uzaklara
Öncesinde katili olduðun duygularýmý, benden çalýp sonrada yerlerde sürüklediðin
Sevgimi de alýp giderim buralardan. Hiç arkama bakmadan
Ve hiç dönmemecesine giderim…

Yüreðimden seni söküp attým. Ama! Yüreðimin her yanýný sarmýþ,
Sana olan sevgim duruyor hala. Onu da bir baþkasýna çaldýrýrým sanma sakýn,
Kaçamak sevgilere takýlacak deðilim asla Kilit vurdum artýk yüreðime kimse çalamaz.
Sen olmasan da içinde sevgin kalacak daima. Þimdi sen beni unuttun beklide,
Ya da unut bence. Ne kadar içimden atmýþ olsam da ben unutamýyorum
Unutmak ta istemiyorum ki zaten, çünkü gideceðim yerlerde
hayalin arkadaþ olacak bana
Güneþte gölgem olacak belki hayalin yaðmur da þemsiyem
Ve yorulduðum da bastonum olacak beklide.

Evet! gülüm þimdi göçebe olmaya hazýrlanan, paramparça olmuþ yüreðim ile birlikte,
Uzun bir yolculuða çýkýyorum nereye gittiðimi bilmeden
Bir yandan da umudun türküsünü söylüyorum
Hüzün denizlerinde boðulmuþ bakýþlarýmla
Derken zemheri bir gecenin koynun da buluyorum kendimi.
Gece mi beni yaþýyor, Yoksa ben mi azap dolu bir geceyi yaþýyorum, belli deðil.
Ordularý olmayan bir gece savaþýnýn içindeyim sanki göz gözü görmüyor.
Yapayalnýzým, Kaybolmuþ gibiyim uçsuz bucaksýz bir bilinmezliðin içinde
Ve yürüyorum karanlýða doðru, Nereye varacaðýmý bilmeden
Yýldýzlar da yok gökyüzünde, Ay da yok ki aydýnlatsýn yolumu
Git gide kayboluyorum Bir yalnýzlýk girdabýnýn içinde çaresizce.

Ve savruluyor yorgun bedenim oradan oraya, nereye çarpacaðý bilinmez
Belki bir denizin kenarýndayým þu an azgýn dalgalarýnýn arasýna beni çekmeye çalýþan.
Bekli de bir daðýn eteðinde. Kim bilir, beklide bir uçurumun kenarýndayým,
Boþluða doðru yuvarlanýp paramparça olmak için.
Bir de yaralý yürek taþýyorum bedenim de hiç durmadan kanayan perperiþan olmuþ,
Durmak üzere olan, yalnýz senin sevgin ile dolu bir yürek.

Gidiyorum iþte, yana yakýla, acýlar içinde, nereye varacaðýmý bilmeden.
Senden çok uzaklara, sensizliðe gidiyorum…
Tükenmeye baþlýyor hep seni yazan kalemlerim
Ve son bir gayretle son satýrlarýný yazýyorlar senin için

EÐER BÝR GÜN BENÝ HATIRLARSAN VE HÝSSETMEK ÝSTERSEN,
YAÐMURLU BÝR GÜNÜ BEKLE
YAÐMUR YAÐARKEN YÜZÜNÜ KALDIR VE GÖKYÜZÜNE BAK,
YANAKLARIN, DUDAKLARIN ISLANSIN
ÇÜNKÜ; GÖKYÜZÜNDEN DÜÞEN BAZI DAMLALAR,
BENÝM GÖZYAÞLARIM OLACAK.
VE BEN HÝÇ BÝTMEMÝÞ SEVGÝMLE DOLU,
GÖZ YAÞLARIMLA ÖPECEÐÝM SENÝ….


Namýk Salih
Sosyal Medyada Paylaşın: