Huzurun orta yerine
Bir damla düþüyor ki
Sesleniyor kaybediþlerin sýzýsý
Kül oldu yine sabahlarýn parlayan incisi
Yalnýzlýk veda edercesine
Dolduruyor boþ kalan sayfalarý
Tutunmak hecelere bir damla umut diyerek
Prangalarý çözülüyor hüznün
Yýldýzlara ýþýk açýlýrken
Gökyüzü halen geceye mahkum
Sonra bir damla daha düþüyor
mahzun gönüllere
her titreyen nefeslerde bir mazi
rüzgara arkadaþ
yemin yakýyor içsel çaresizliði
sabýr yanaklarda ki tuzlu suya direnirken
bir damla da yalnýzlýða düþüyor
kalpler görüyorken birbirini
hangi uzaklýk susturabilmiþ hayalde ki sezgiyi
biliyorum gözlerinin rengi
benim gördüðüm yakomaz ýþýðý
düþ ýþýklarý en zor direnmelerde
ama
yine mukafat beklemede
2010..