Gemiler sürdüm ummana
Kürek çeker gibi fýrça fýrça
Tablolar dolusu gemiler,
Mevsim kýþa vurunca.
Çakýlýp kaldýlar
Fýrtýna ortasýna
Gün doðmaz gökler boyadým
Güneþ girmez köþebentler arasýna
Mahpus ettim kýlýklý kýlýksýz
Kaç adam, kaç kadýn
Kaç ölü bebe sakladýlar
Öldürüp gömüp ardlarýna
Vesika olsun dedim
Vesika…
Tuttum köklerini söktüm dünyamýn
Çok acýdým, çok acýndým
Bakarken adam sanýlan adamlýða
Çekip aldým fani ruhumu bile mabetten
Çekip aldým kalbimi
Dünya denen melanetten
Kalk ey adam, hizaya gir
Secdeye var ey boyun!
Bükül yaþlý dizlerim,
Kurtul þu aklýna zulmeden
Kurtlu cerahatten
Sevin iblis,
Senin dünyalýk bu dava
Sevin ki göreceðin gün
Yalnýz ve ancak burada.
Bir liman olmayacak sana
Sýðýnacaðýn arafta
O liman ki
Sýmsýcak saracak
Çekip alacak bizi dünyadan...