SİZ YOKTUNUZ...

Siz yoktunuz o zamanlar
Hani bulutlar pembeyken masmavi gökyüzünde
Kuþlarýn kanatlarý kýrýlmamýþken henüz
Özgürken yürekler
Eylül gelmemiþken tüm aðýrlýðýyla...
Sararan yapraklar acýmasýzca yaðmamýþtý daha baþýma
Adýmlarým ileriye giderken
Yer daha kaymamýþken ayaklarýmýn altýndan
Gözlerimdeki parýltýlarý görmeliydiniz o zamanlar
Çok, çok geç kaldýnýz...
Siz yoktunuz o zamanlar
Belki baþka bir kuþun kanadýndaydýnýz
Hani vardý ya bir özgürlükler ülkesi
Oraya doðruydu belki yolculuðunuz umut dolu
Yokluklarýn içinden geçilen hani
Hani elele, dostlukla, kardeþçe düþülen yollara
Kimbilir teðet geçti belki de ellerimiz
Umuda doðru uzanýrken umutla
Yeþertmek için çaba gösterirken mutsuzluklarý
Görmedi gözümüz önümüzdeki delikanlý yüreði...
Þimdi ben yokum bu zamanlar
Hala bitmedi içimdeki yolculuklar
Neyi nerede kaybettiðimi bilmeden aramaktayým
Kah bir gülüþte, kah bir damla gözyaþýnda
Bazen bir çocuk aðlamasýnda,
En çok da sigaramýn dumanýnda bulmaktayým
Ve bir kadehin gülümseyen pýrýltýsýnda
Kaybettiklerimi
Bulduðumu sanmaktayým...

Sosyal Medyada Paylaşın: