geç kalma;
her an zillerini çalabilecek kadar daraldý zaman
saatim yok kollarýmda sorarsan
bulduðum en yakýn aðacýn dallarýna bakarým
kuþ yuvalarýnýn hallerinden hesaplarým zamaný
vakit dar bir akþam üstü...
sokakta yürüyorum
þen þakrak, sevinçliyim bugün
seni bekliyorum
küçülüyor bedenim ellerimle yokluyorum, kalbim küçülüyor
tekrar o eski içine kapanýk çocuk oluyorum...
ani bir yaðmur bastýrýyor üzerime
yýldýzlar hýzla kaçýþýyor
ay zaten bu gece baþýna buyruk davranýyor
küçük ayaklarýmdan beklenmeyecek büyük adýmlar atýyorum
düzensiz dikilmiþ meyve aðaçlarýyla dolu
bir bahçenin duvarýndan içeri atlýyorum
her taraf darma daðýn korkuyorum
azýlý bir kaçaðýn ki kadar büyüyor gözbebeklerim
bir kapý görüyorum
lakin çok yüksekte ve merdivenide yok
sýçrýyorum, ulaþamýyorum
baðýrýyorum, ses seda yok...
gece bitiyor ben bitiyorum sabah oluyor
bu zamanlarda gökyüzünün rengi
bana beyaz bir tavþanýn gözlerini anýmsatýyor
koynumda avutup uyuttuðum yalnýzlýðým
ince diþlerinden zehirler sýzan
aç bir yýlan gibi dolanarak her tarafýmý sarýyor...
gece kadar karanlýk yaðýyor yaðmurlar üzerime
saçlarýmdan damla damla sular süzülüyor kirpiklerime
üþümüþüm, narin bir mum alevi gibi durmadan titriyorum
avcýnýn göz hapsinde tutsak bir kuþ kadar tedirginim
kaçarken bastýðým topraklarý süslüyor ayak izlerim
her tarafý daðýtsam da bulamýyorum! yitik düþlerim
...’geç kalma
her an zillerini çalabilecek kadar daraldý zaman
ömür, sularýnýn çekildiði bir göl, tükeniyor her an...’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.