Þiirimi bir yabancý okuyor,
Þiirimi bir yabancý öpüyor.
Sanki erimedik ayný kapta,
Gözlerimin aký,
Sanki yok olmadý gözlerinde
Ve sanki
Kayýp gitmedi ellerinde ellerim…
Þiirime el gözler bakýyor.
Okuyor,
Okuyor,
Okuyor
Ve birkaç damla,
Gözyaþý oluyor gözde;
Nedense…
Dün gölgesini gördüm þiirimde
Geziniyordu kendince;
Ne arardý, bilmem ki…
Ölüler yýkanýnca teneþirde
Arýnýr cümle dertlerden;
Dert deðildi, tendi.
Bilemedi…
Nasýl bir iþtir ki
Sýyrýlýp gider, giden
-Ruh gibi- gönülden…
Ýzinsiz gelir,
Ýzinsiz gider…
Eritir, tüketir.
Belki de ondandýr
Ölüme kýlýç çekmesi ayrýlýðýn.
Nefesinin ölmeyip
Sadece sýrtýnýn dönük olduðunu bilmek
Ve asla saçlarýnda hissetmeden esiþini
Yanmak, bundan ah çektirir insana.
Ömrü yokmuþ,
Bir sigara kokusu kadar
Sevdalarýn.
Sigara mý olsam ne…
Hadi açýn camlarý;
Çýksýn þu duman,
Þu koku,
Þu anýlar…
Açýn þu mezarý,
Ölmeden ölmek ne!
Açýn da
Koyayým saçlarýmý,
Ellerimi,
Ayaklarýmý…
Sadece
Ya yüreðimi
Mezar taþý yapýn
Ya da gözlerimi ki
Ýnatla kalan,
Anlasýn:
Hayatýn anlamý,
Görmek ve duymakta.
15 0cak 2010
01.30
Serap Hoca