Gözlerim hala yollarda,seni bekliyor, Marif hergün seni,hayal edip aðlýyor. Gelenden,gidenden seni soruyor. Söndüremiyorum,aþkýndan içim yanýyor.
Gün geçtikçe,saçlar beyaz olup aðarýyor, Neden saçlarýn aðardý?diye arkadaþlar soruyor. Senin aþkýndan olduðunu kimse bilmiyor. Bitiremiyorum,aþkýndan ciðerim yanýyor.
Yazýlan þiirler,söylenen türküler beni teselli etmiyor, Sensiz geçen günlerim,bence boþ geçiyor. Bu Dünya bana hergün zindan oluyor. Unutamýyorum,aþkýndan yanýp tutuþuyorum.
Bazen kendi kendime unut þunu!diyorum. Sigaramýn dumanýyla,kendimi teselli ediyorum. Sende öylesin sevdiðim sende.Öyle zannediyorum. Hiçbirþey teselli olmuyor,aþkýndan deliriyorum.
Bazen de sonsusluðun sahibine sýðýnýyorum, ALLAH’ýma dua edip,yalvarýyorum. Ona huzur ver,onu üzme,çünkü onu çok seviyorum.Diye dua ediyorum. Ýsyan etmiyorum,senin aþkýndan çýldýrýyorum.