Caným kýzým, Yorgun günlerin sabahýydý, Bir hastane odasýnda, Aylar sonra, Daldýðýn, Ölüm uykularýndan kalktýn. Yeniden doðmuþçasýna, Aðladýn, aðladýn…
Saatler durmuþtu altý aydýr, Gözlerini açtýðýnda yeni bir baþlangýç’a, Yeniden dünyaya gelmek bu olsa gerek, Saniyeler yeniden dönmeye, Pencere camýnda seni gözetleyen, O minik serçe kuþu dahi ötmeye, ‘’Sevgi doðdu’’ ‘’Sevgi yeniden doðdu’’ dercesine, Sana alkýþ tutuyordu kanatlarýyla pencerenden.
Yüzünü sola çevirdin, Ufak tebessümlü yüz ifadelerinle, Gözlerimin içine baktýn, Ýlk kelimelerindi be caným kýzým, Babacýðým, annem nerede diye?
Yüreðim param parça, Nasýl anlatayým sana hasta yataðýnda, Çaresizliðimde, Dalga kýranlarýmýn dahi çaresizliðini, O elim kazanýn ardýndan, Sen vardýn ama o yoktu…
Yutkundum, Nutkum tutuldu, Düðümlendim, Sana gerçeði diyemedim kýzým, diyemedim.
O bizi gözetliyordu, bulutlarýn arasýnda, Kanatlarýný takmýþ, O bizi bekliyordu, bir çiçek bahçesinde, Kucaðýný açmýþ…
Bir gelin gibi süsledim seni kýzým, Gözyaþý selimin önüne set çektim, Hýçkýrýklarýmý içime gömdüm, Yüreðim kan aðlýyorken.
Nerede, ne zaman bu baraj taþacak, Çaresizliðim nereleri aþacak, Ýçimdeki volkan ne zaman patlayacak, Bilemedim, bilemedim…
Haydi, annene gidiyoruz caným kýzým, Sanki bitmeyecek bir yolda, Uzun mu uzun, bir yolculuða çýkýyoruz, Sen ve ben, Baba kýz, Ýkimiz…
Eyüp sultan mezarlýðýnda, Bembeyaz mermerleri arasýnda, Dik yokuþlarý týrmanýrken, ‘’Baba, buraya niye geldik yoruldum’’ dedin, Diz baðlarým çözüldü, O an geldi, Hýçkýrýklarým boþaldý benliðimden, Yürek volkaným lâv püskürttü, Yer oynadý yerinden, Canýmdan bir parça kanatlandý, Tüm haliç köprülerinin üstünden geçti þuursuzca, Arþa yankýlandý.
Babacýðým, babacýðým, ‘’Ben seni üzecek ne dedim ki?’’ Dedin, Sen, diyeceðini dedin, be güzel kýzým, Ben, ben ne diyeceðimi bilemedim, bilemedim…
Hâlâ, hâlâ sana, Annen aramýz da deðil yavrum, O artýk, Bu Cennet bahçesinin, Yedi verenleri gibi çiçek açýyor, O, toprak ananýn koynunda yatýyor, Diyemedim, diyemedim, Diyemedim be caným kýzým, diyemedim…