Söylerdin þarkýný hep, gönülden ve yürekten Büyüktü dünyadan derdin, vakit çok erkendi Zamansýz bir veda ile, bizleri terk ederken Hayat sen ne çabuk, harcadýn can Ýbrahim’i
Baba yoktu hayatta, anne onun elleri Yaþý daha onsekiz, baþta kavak yelleri Aklý baþtan giderdi, görünce güzelleri Hayat sen ne çabuk, harcadýn dost Ýbrahim’i
Daha gencecikti o, çok severdi gezmeyi Koþardý yardýmýna , sýkýntýda olanýn Yüzü hep gülerdi, kýrmazdý hiç kimseyi Hayat sen ne çabuk, harcadýn can Ýbrahim’i
Yoktu birikmiþi, ne varsa avuçta elde Yeni bitmiþti lise, çalýþtý hep tatilde Gündüzleri sahilde, gece barda kafede Hayat sen ne çabuk, harcadýn dost Ýbrahim’i
Karný aðrýyor sanmýþ, anlamamýþ sancýyý Giderim sabah demiþ, dinlememiþ acýyý Meðer apandisitmiþ , amansýz hastalýðý Hayat sen ne çabuk, harcadýn can Ýbrahim’i
Yanýnda kimse yokmuþ , o hastalandýðýnda Annesi köyde imiþ, baba zaten kayýpta Ýþ iþten geçmiþ hastaneye vardýðýnda Hayat sen ne çabuk, harcadýn dost Ýbrahim’i
Çaresi olsaydý, ömür alýrým diyordun "Hayat sen ne çabuk harcadýn", hep söylüyordun Genç yaþta öleceðini, sanki biliyordun Hayat çabuk harcadýn, kardeþim Ýbrahim’i
Nur içinde yat deðerli kardeþim.
Günay Özdemir 10.01.2010 / merSÝNop
Fotoðraf: Sinop 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Günay ÖZDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.