SOHBET

SOHBET
10 Ocak 2010 Duisburg

Gel sohbet edelim seninle dostum
Belli ki dolmuþsun þimdi taþarsýn
Böyle daðlar gibi engel var iken
Onu ancak rüyalarda aþarsýn

Gönüllere kazdýrmýþtýn resmini
Her yerlere yazdýrmýþtýn ismini
Herkes unutmuþken senin cismini
Sen deðersiz kiþileri anarsýn

Anlam çýkarma be her esen yelden
Millet oynuyorken her sazdan telden
Sana ne depremden sana ne selden
Dert üstüne bir dert daha açarsýn

Yel daðýttý harmanýný darýný
Duymaz kimse figanýný zarýný
Sen yarattýn kendi canavarýný
Niye köpürürsün niye azarsýn

Kaptýlar bak elini ve kolunu
Getirdiler nerde ise sonunu
Harcamýþ gibisin bütün ununu
Eleðini düz duvara asarsýn

Çýrpýnýrsýn bir þey vereyim diye
Her sözün bir altýn elbet bilene
Dolu imiþ bade imiþ kime ne
Zemzem olsan bile boþa akarsýn

Ezilir elbette altta kalanlar
Kaderimiz buymuþ diye kananlar
Merdiveni göremeyip insanlar
Çýkmýyorsa sen ne diye çýkarsýn

Herkesi sen kendin gibi bilirsen
Deðmezlere bile deðer verirsen
Bilinmeyen yola gidip yürürsen
Daha nice belalara çatarsýn

Yok ki güzelliðe bir tek çabasý
Bütün özelliði insan kabasý
Tatsýz olmuþ ise elin çorbasý
Sana ne tutup ta tuzun katarsýn

Sen de vurdum duymaz olmak istersen
Herkes gibi rahat olmak dilersen
Mecbur kalýp yanlarýna düþersen
Otur içlerinde niye kaçarsýn

Onlar otururken sen hep koþarsan
Sonra onu nimetlerden sayarsan
Deðerin düþürüp ona uyarsan
Zirvedeyken aþaðýya kayarsýn

Bilgi olup tabiata akarken
Sen de kendince bir deðer katarken
Aslanlar yurdunda volta atarken
Bir cahilin çalýmýndan korkarsýn

Ne yazar ki gök yarýlýp delinse
Adýn var sanýn var keþke bilinse
Bir zavallý gelince þu meclise
Saygý olsun diye niye kalkarsýn

Dinleyip anlasalar senin sözünü
Göstermek istersin gerçek çözümü
Onlar görmez iken kendi özünü
Sen tutup onlara ayna satarsýn

Anlamaz ki seni sesin duyunca
Mutlu olur iþkembesi dolunca
Boþ kafa gezdirmiþ ömrü boyunca
Sen de onu nimetten mi sayarsýn

Keþke boþ verseydin cahili çoktan
Hiç bir þey var olmaz elbette yoktan
Farký yok ki onun kuru bir ottan
Adam “a”yý bilmez sen “b” sorarsýn

Koca bir dünyayý kendin daralttýn
Parlayan güneþi tutup sararttýn
Kristal bir camken geçmiþ hayatýn
Düþürdün elinden ne de sakarsýn

Ne anlatsan seni anlamýyorsa
Zekadan yoksunsa kavramýyorsa
Ayarý da kilosu da sýfýrsa
Neden zahmet edip onu tartarsýn

Ýnsanlar uzaydan bir yer kaparken
Allah gibi insan beyni yaparken
Cahil de paraya, mala taparken
Sen ne diye baþka þeye taparsýn

Boþ ver riyakarý hem de kalleþi
Kim sývamýþ balçýk ile güneþi
Herkes maþa ile tutar ateþi
Çýplak elle sen kendini yakarsýn

Cahiller hem yüzsüz hemi de yaman
Ateþi tez geçer ot ile saman
Býrak tilki devran sürsün bir zaman
Sen zaten aslanla volta atarsýn

Kendisini Kaf daðýnda görse de
Ýstenmeyen yere çýkýp gelse de
Tepeleri ben yarattým dese de
Bir çukurda gübre ile kararsýn

Düþünme sen baþkasýnýn derdini
Býrak bilsin cahil artýk haddini
Hýzýr bile naza çeker kendini
Sen tutup deðmeze iyilik yaparsýn

Hatýr gönül kalmamýþ hiç kimsede
Dostluklar boþanmýþ bir tek celsede
Herkes ayranýna güzel dese de
Ekþimiþ ayraný neden yutarsýn

Kaþýk çalma namertlerin aþýna
Fýrsatýn bulunca kakar baþýna
Hüseyin der elbet mezar taþýna
Günü gelir içindekin yazarsýn

Sosyal Medyada Paylaşın: