PORTAKAL ÇİÇEKLERİ AĞLARKEN "akdeniz sahilleri"

Alaca düþmüþ gecede
Konyaaltý sahilinde miskin adýmlarla
El ele yürürken
Denize dökülen yakamozu gözlerde topladýk
Üstümüze gök kubbeden iner gibiydi melekler
Kanatlandýk mavinin martýlarý gibi
Gök mavisinde ebabil sürülerine göz kýrpar gibi
Pelteksi dilimizde
Hýra daðlarýndan kalma dualarý söylerdik
Portakal çiçeklerinde tenlerin narý ile eðlendik

Ben þimdi hazýrým kara gözlü ceylaným
Acýlar topraðýna ömrümü baðýþladým

Akdeniz sahillerinde
Kaybettiðim gençliðimi ararken
Usumun kenarýnda
Emekleyen çocuk misali büyürdün
Yalnýzlýk, bedenimde deli tay gibi koþarken
Ruhumu yakan alevdin
Tuz deryasýna sýrlarýmýzý söylerdi
Yüreði çatlamýþ acýlar
Çoðalýyordu bedenimizde sessizce.

Sana sözüm vardý, bana bir gülüþün yeter diye
Aþk da mecaz oyunlara itirazým vardý
Ölümden beter diye

Gecenin nem düþmüþ karanlýðýnda
Sinemin kývrýmlarýnda yanarken ateþ
Arkamda býrakýp biranda veda etsem
Üzerimize yýkýlýrdý belki de bakýr dünya
Gurbet eldeki harlý bekleyiþlerimiz
Düþtükçe beynimize
Titrerdi kadýnýmýn teni
Þuhlar deryasýnda yýkanýrdý leb’i
Ellerinde taþýrdý tendeki teri

Kömür saçlarýna ömrümü sardým
Çözülmüyor bakýþýn, bak ne haldeyim
Umutla kokuna yandým

Sahil yolunda bir top gül
Kokusu gelir elvan elvan
Kirpiklerde tuzlu su taþýr
Bir avuç kumsalýnda söylerdi þarký
Ve kýrýk namelerdeydi sevinci
Aðlamaklý ayrýlýþlardý sancýsý
Kendi kumsalýna gömerdi ayrýlýðýn acýsýný
Gülleri kuþanýrdý yüreðine
Aðlayan portakal çiçeklerinde

Çek güneþin fiþini parladýðý yeter
Karanlýk ayaz geceler de yeniden buluþalým

Sosyal Medyada Paylaşın: