Senden Öğrendim
sevmeyi sende öğrendim yalana başvurmadan, aşk denizinde dalgalanmadan
uçan kuşun özgürlüğünü, çiçeğin güzel kokusunu hissettirdin bana
kıyılara vuran dalgalar sancısını anlatırken yaşanılmayanların
martıların kanadında saklanan düşleri anlattın bana sıkılmadan.
çubuğu alıp da elime adını yazdığımda kuru toprağa gözlerinin esaretinde
muzip bir çocuk gibi, silip yazdıklarımı koca bir kalp çizdiğinde yerine.
gözlerimi kapatıp seninle yaşlandığımı düşledim, sarılıp sana sıkıca
dilim varmasa da söylemeye içimden gelenleri sakladığım sevda sözcüklerini;
içime akıttım sevgimi, teninin kokusunu çekerek kök hücrelerime
sevda sözden ibaret olmasın istedim, kalbim yaşasın tutkusunu öz mabedinde.
çığlık çığlığa uçan kuşlar ele verse de beni, kapadım gözlerimi baktığında
zaman dursa yangınların kavursa tenimi parmak uçlarında gezinen sevgilerde
dalgalara bırakırdım arzuları, şehveti, gizlenen meşrep düşleri.
yüreğimin yarısı bir tek senin hakkınken, bu ebedi aşk titretirken yüreğini
yanında olmam yeterli tutarken ellerini, dizinin dibinde solurken naif sevgini.
Hacer Kozanlı
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.