süslüyor rüzgarýn ýslýðý bu soðuk günü výnlayýp duruyor öç alýyor sanki þafaðýn bu sessizliðinde daha çýplaðým daha yalnýzým benimle konuþan herkese her þeye çok uzaðým sevdiðim her þeyi unutuyorum düþlerim siyah denizlerim kurumuþ gündüzlerim yok olmuþ yuvasýndan düþen yavru kuþlar gibi ürperen ve aðlayan ruhumu yalnýzlýk sarmýþ nerelere gitmeliyim kimlere rastlarým ben beni kim dinler kim anlar ki …
mustafa kaya 21.11.2004 / üsküdar Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.