SEN YUSUF DEĞİLSİN
Sen Yusuf deðilsin olamazsýn
Yusuf iffetti,
Yusuf namustu;
Yusuf vefaydý;
Yusuf erdemdi.
Sen Yusuf deðilsin olamazsýn;
Ondaki ’’aþk’’ vefalý, arlý idi;
Gömleði de arkadan yýrtýk idi.
Sen Yusuf deðilsin olamazsýn;
Onun içinin güzelliði yüzüne vurmuþtu,
O, ýþýktý, O nurdu, O huzurdu.
Sen Yusuf deðilsin olamazsýn;
Bu dünyayý zindana sen çevirdin!
Sen Yusuf deðilsin olamazsýn
Ama ben bir zaman öyle sandýmdý.
Ben de Züleyha deðilim,
Sevgim onunki kadar ölümsüz olsa da
Yýrtmadým senin gömleðini arkadan.
Ama bekledim, onun kadar.
Yusuf kadar iffetli olmayan seni.
Gördüm yýllar sonra ’’Yusuf’’ sandýðýmý
Karanlýktý yüzü, simsiyahtý..
Hayalimde kurguladýðýmdan baþka,
Þeytansý bir karanlýk vardý yüzünde
Ama allak bullak, alt üst olmuþ
Çarpýlmýþ gibi...
Ve dedim kendi kendime:
’’Sana Firavunluk yakýþýr ancak!’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.