Sanki bir kutsal emanetti, Dilinin ucunda gölgeme akan kaným. Ýnandým kýrmýzýnýn asaletine, Gözyaþý silinesi güllerin, Yüzüme gömdüm de dikenlerini, Ellerine deðil; Adýmlarýna baðýþladým efsunkâr iklimini..
Attýðýn her çizik kalbimde zümrüt..
Gövdesini kýþlarýmda öldüren aðaçlar, Köklerini yorgun hasretime yasladý. Yürüdüðün her yolda küskün güneþinle barýþýp, Aforoz ettiðin sevdamýn, Yüzündeki bulutlara aldýrmadým.