Öðrendikçe! Cehlimizi, aczimizi biliyoruz;
Daha-daha öðrenelim, kavrayalým diliyoruz.
Ýlim, bilgi bir ummansa, bildiðimiz belki zerre;
Kibir ile gurur ile o zerreyi siliyoruz.
Çok bilirim sanan kiþi, hep yanýlýr her bir kere;
Bu durumda göðsümüze, kara yafta iliyoruz.
Kimse göðe eremedi yarýp giremedi yere;
Ancak bu alçak uðraþla, heybemizi deliyoruz.
Nice akýllýlar gördük, sade akýl deðil çare;
Bizlerde eleðimizi, çok kez yanlýþ eliyoruz.
Mütevazý oluversek nehir deðil! Olsak dere;
Mülayimce bassak yere, bak ne güzel gülüyoruz.
Ýlmin rüknü kendin bilmek, bilememek büyük yâre;
Bilen var ya birçoðumuz, kavramadan ölüyoruz…
Garibî-Salih Yýldýz……..10.01.2010
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.