suskun kalırdım

Az çok hatýrlýyorum
Çocuksu yanýmýn bir tren rayý altýnda
Kaldýðýný
O zamanlar sen
Daha güzel bir kadýndýn.
Rüzgârýn hýzýna yetiþemediði
Güneþin ise doðarken kýskandýðý
Bir güzelliktin.
Þamdan gibi asýlý durmasý istenen
Yaldýzlý bir kumaþtýn.
Çocuksu düþlerimle gelirdim sana
Her defasýnda.
Açtým, açýktým oysa
Hani bir dilim ekmek parasý bile yoktu
Cebimde.
Gözlerinde acýnasý bakýþlar takýlýr kalýrdý
Suskun kalýrdým.
Yutkunurdum.

Sokaklarýnda adýmlarken incinmesin diye
Tenin, ürkmesin diye düþlerin
Parmak uçlarýmda gezerdim.
Penceren doðan ayý izlerken senin kahkahalarýnla
Hýçkýrýklarým kaybolurdu karanlýkta.
Aðlardým.
Suskun kalýrdým.
Yutkunurdum.
Düþsem peþine gölgenin
Gölgende öfke dolu sözler olurdu.
Üstü baþý yýrtýk
Sokak çocuðuydum.
Sen bir ayinin kutsal oyuncusuydun.
Kirlenmiþ kaðýtlarýn karasýydým
Kaybolmayý öðrendim sonra
Suskun kalýrdým.
Yutkunurdum.

Lanetlenmiþliðe, lanetler okuyarak
Geri dönerdim sokaklarýný.
O zamanlar hatýrlýyorum.
Masum çocuksu yanýmýn küstah
Bir aþaðýlanmaya kurban gittiðini.
Sokaklar bana alýþtý, ben azarlanmaya.
Suskun kalýrdým.
Yutkunurdum.

Sen bilirdim ki
Tanrý’nýn bile sevdiði kuldun.
Sýcak yataðýnda baharlar bulurdun.
Lanetlenmiþliðe, lanetler okurdum.
Hayatýn tam ortasýnda durup
çocukluðumu alnýndan vururdum.
Suskun kalýrdým.
Yutkunurdum.

M.S./2010
Kahramanmaraþ



Sosyal Medyada Paylaşın: