Düşlerim bozgun, ben sefil.
Doðmuyor güneþim sabahlarýma.
Gelmeyecek duygularýma bir daha bahar.
Kim bilir kaçýncý kez kýþta,
Kuru bir yaprak gibi savrulan düþteyim.
Sende kaybolurken ben
Serap düþlerimi böldü korku.
Hevesim vurgun, aðlamam kýymetsiz.
Caným içinde kaldý.
Gözüm asýldý gökyüzüne,
Ben boðulurken dalgalarda, yaðmur bizsiz.
Ruhum fýrtýna, her yaným keder.
Kýfayetsiz belleðimle usuna tündüm.
Bu kadar sevgiliyken bana
Ölü sevdalar doldurdun yüreðime.
Özlemin dalga dalga geliyor üstüme.
Düþlerim bozgun, ben sefil
Geliþine hasret bu gönül.
Mavi hayalim, sona gelen baharým.
aðýtlarým, eyvahlarým.
Ýntihar kokan tenhalarým.
cehennemi yaþatýyor umduðum yanýn.
Sönmüyor sen yanan sevdam.
Ruhumun koruluðuna esiyor bir yaprak.
Soluyor muradýmýn son zerresi,
Kýzarýyor yüreðimin her hücresi,
Yeþeriyor canlýlýðým
Gelmiþtir elbet aðýdýmýn yazýlma vakti.
Düþüyorum yüreðinden.
Çýnlýyor kulaðýma gökten okunan sala.
ve
görünüyor puslar içerisinde
yüreðinde cennete aktýðým mezarým.
Soluyor benzim, çekiliyor tenim.
Düþüyor topraða susuz bedenim.
Zekeriya DUMAN
figanlara karýþan umudun kulaðýnda çýnlayacak sala sedalarý
ilk nerdeydi
ne zaman dikmiþtik yediverenleri
ve ne zaman kýsýlmýþtý hüzzam hüzünlerinin sesi.......Fergül Sonhazan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
.birisi.(zekeriya duman) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.