derin melaike

kim sevecek beni
-yýldýrým bakýþlý bulutum-
diyerek...
kim týrnaklarýmý bile kesecek
çocukluðuma mýhlanmýþ þýmarýklýðýma
yeniden yürümeyi öðreterek...

kim yaðmura salacak beni aðustos’ta
hanýmeli kokusu saklayýp ceplerime
kim aðlayacak ki aðlamak görsün gözün
ellerini yeterince terli sevmediðimde...

kim gemiler kadar özgür býrakacak beni
tüm haritasýný avucuma dövme gibi iþleyip...
ýhlamur kaynatacak eller kimin
öksürerek iþlemeli mendile aþk tükürdüðümde...

kim gözlerimin içine
ama ta içine
býrakacak alevlerini...
yangýn tüm seheri kýpkýzýl meneviþleyecek
ta öyle güzel...

sen
sen ki ta öyle güzeldin...
ardýþýk olmayan aþklar gibi çoktu sevgim
bakma onlara
yanlýþ biliyorlar
böyle pür sevmelerinden ötürü seni sevmedim...

sen ki insan özündeki derin melaike
sen çiçek tozundaki kutlu emanet
seni sevdiðim rüyalarýmdan
sarsýp uyandýrman kadar kýskançtý sevmek


Cemil KURT

Sosyal Medyada Paylaşın: