Sen miydin gökyüzünde perdeleri aralayan Issýz sel gibi, akýp yüreðimi yaralayan Söyle, Kim aðlattý, kim güldürdü seni? Dert benim derman sensin.
Seninle güller açar,ýrmaklar akar Bütün mevsimler bahar olur Hadi gel tut ellerimi bitsin sürgünde ki hasret Dokunsan duyarým yüreðinden kopan fýrtýnay Nahif bir rüzgâr okþasýn þaçlarýný Kan kýrmýzý dudaklarýn, hüzünlü türkülerle kuþansýn.
Direncim kelepçelendi, hülyasý kalmadý hiç bir þeyin Hayallarýmý çaldýlar Ege gülüþlü sularýnda Ah edip tutuþuyorum özgürlük rüzgârlarýyla Seninle bölmüþtüm ömrümü Artýk ne sen ne, de ben varým bu þehirde Þimdi, Yüzümde akan iki damla yaþ, donuk bir sessizlikte.
Nuri Daðdelen Özdere/Ýstanbul 16.6.2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.