mütehavvil mizacýyla insan
biraz siyah biraz da beyazdýr aslýnda
fark ettirmeden sessiz sýzdýrdýkça dinmeyen öfkesini içine
civasý gevþek duygularla üstüne dam olmaya yeltenir
kafa yormaya baþla eðer iyi görünmeye çalýþýyorsa
aynalarý hoplatacak güzelliðini en güzel hediye sanma!
söyler mi hiç kabuðunu çatlatýp canavar doðuracaðýný sana
gümüþ tepsideki derisi yüzülmüþ parlayan þey
kendi kellendir nasýl görmezsin?
gerçek mi kâbus dolu bir rüya mý bu þimdi dersin
güne lanet okuyan yüzün bir sað bir sol sataþýrken
zehir kesiliverir birden damaklarda gezinen tadýn
gözlere hitap eder aðýzdan aðýza dolaþýrken
üzerindeki kürdanla karttaki zor okunan adýn
merak etme sen!
ikram edildiðimde çoktan uyuþturulmuþtum ben
gözlerimi oyup da çýkarma býrak kalsýn!
baktýkça sana kýlçýk gibi boðazýna saplansýn!
oysaki güne çok iyi baþlamýþtýk bu sabah
bir yanýmda okuduðum kitap diðer yanýmda sen
satýrlarýnda mutluluk yüreðimde Mevlâna
çýkarken ilâhî aþkýn yolculuðuna
senin yanaðýna öpücük
onunkine de gülücük kondurmuþtum
çok geçmeden anladým ki meðer
kýlýktan kýlýða ne de çabuk giriveriyormuþ
insanoðlu denen kulaklarý hep saðýr kesilen mahlûk
yüreðim henüz kýlýf deðiþtirmemiþken
gözlerim kitaptaki bir cümleye takýlýyor aniden
"Aþaðýda toprak, yücede sema..."
iþte bu sözden hemen sonra
þimdi tam vaktidir deyip
ölmek istiyorum o an oracýkta
diyorum ki
acaba yazarýn yaptýðý gibi hayal yolculuðuna mý çýksam?
sözüm ona "Guatemala’daki Kýrýk Kalpler Aðacý" na bir dilek baðlayýp
gerçekleþeceði günü beklemeye mi koyulsam?
yoksa kendimi "çöl çiçeði" varsayýp
Waris’in beþ deve uðruna kendini pazarlýk eden babasýndan
ve yaþça hayli büyük evlendirileceði adamdan kaçýþý gibi
çocuk sayýlacak yaþta çaresiz, periþan, sersefil
çöllerde günlerce aç ve susuz kalmýþ cýlýz bedeniyle
aslanlarýn bile kovalamaya gerek duymadýðý bir haliyle
onun gibi yapýp hayat daha yakalayýp
diðerlerine yem diye þehvetli sofralarýna ikram etmeden önce
ben de mi hayatýn peþine verip kovalasam?
"mutluluðun peþinden koþma, mutluluk senin peþinden koþsun"
diyor kulaklarýmda yankýlanan yabancý bir ses
bu sesi daha önceden de duymuþtum
iyi de zaten ne koþacak halim var
ne de durup da bekleyecek vaktim
garip bir yolcuyum sadece bu kervanda
kýstýrýldýðým kapandan paçamý kurtarabilirsem
ve kaybolduðum labirentten
fare kurnazlýðýyla yolumu bulabilirsem
ineceðim duraðý da hür irademle kendim seçeceðim bu sefer
iþte o zaman baþaðýn renginde sarý
çatlayan toprakta beklenen su
soluduðun zehirli havada oksijen
ve özünde sana can veren nefes olabilirim belki
ama n’olur geçirdiðin cinnete pay biçip
üstüne üstelik beni de ortak edip
bugüne sakýn lanet okuma!
beni ne bugünde
ne dünde
ne önceki günde
ne de geçmiþte ara!
neydim, ne oldum?
nerden geldim, nereye gidiyorum?
artýk kendim de bilmiyorum!
bildiðim enkazýn en dip yerindeyim
ya beni kurtarýr beraber su yüzüne çýkarýz arýnarak
ya da beraber can veririz kin ve nefretle boðularak
-sonuç-
ya sen bendesindir
ben de sende
ya da hiçbirimiz
hiçbir yerde
-bak yakaladým seni sobe!-
Meral Gül
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ağlama Munzur'un Kızı cam kırıkları İntihar Çiçeği rastgele şiir Hoşça kal... Sen Gittin Ya Düşün ki... Yoksun Sen-1- daye Güneşe Uyananlar